13. اثرات سطوح پروتئین و انرژی جیره در پرورش قزل آلای رنگین کمان (Oncorynchus mykiss) در آبهای لب شور
نویسندگان: محمدرضا احمدی()، ٍمرتضی علیزاده()
منبع: مجله علوم شیلاتی ایران (انگلیسی) 1383; 4(1):77-88. (انتشار توسط sid.ir)

خلاصه مقاله:
در یک آزمایش کاملا تصادفی و بصورت فاکتوریل 3×3، اثرات سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره P/E در آبهای لب شور بر روی قزل آلای رنگین کمان مورد تحقیق قرار گرفت. در این پژوهش 3 میزان پروتئین خام (35، 40 و 45 درصد) و 3 سطح انرژی (370، 400 و 430 کیلوکالری در 100 گرم) مورد استفاده واقع شد. در جیره های نیمه خالص از پودر ماهی، کازئین و ژلاتین بعنوان منبع پروتئین و از دکسترین، نشاسته و روغن بعنوان منبع انرژی استفاده گردید. هر جیره غذایی با 3 تیمار 20 عددی ماهی با وزن متوسط 81.5 گرم و در 9 مخزن فایبر گلاس 2000 لیتری که هر یک بوسیله توریهای پلاستیکی به 3 بخش مجزا تقسیم شده بودند، مورد آزمایش قرار گرفتند. در طول دوره پرورش متوسط درجه حرارت آب، اکسیژن محلول، pH و EC بترتیب بین 15±2 درجه سانتی گراد، 6.5-8.1 میلی گرم در لیتر، 7.7-8.6 و 25400 میکروموس بر سانتیمتر قرار داشتند. ماهیان بین 1.6-2 درصد وزن بدنشان بصورت روزانه و در 3 نوبت مساوی غذا دهی شده و در هر دو هفته یکبار میزان غذا تنظیم می گردید، زمان آزمایش 84 روز بطول انجامید. در هر سطح پروتئین با افزایش انرژی از 370 به 430 کیلوکالری در 100 گرم جیره، درصد افزایش وزن (WG)، درصد افزایش رشد روزانه (ADG)، نسبت کارایی پروتئین (PER)، درصد استفاده خالص پروتئین (ANPU)، نسبت درصد رشد خالص (SGR) و فاکتور وضعیت (CF) حالت افزایشی داشته در صورتی که ضریب غذایی (FCR) روندی کاهشی را نشان می داد. بهترین راندمان غذایی از غذاهایی با 35% پروتئین و 430 کیلوکالری انرژی با PE، 81.4 میلی گرم پروتئین به کیلوکالری انرژی بدست آمد. چربی و رطوبت لاشه تحت تاثیر سطح پروتئین و انرژی جیره قرار داشته در حالتی که سطح پروتئین و خاکستر آن در تمام جیره ها یکسان بودند.