99. شاخص های تغذیه و رشد در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) طی دوره های مختلف محرومیت غذایی و غذادهی مجدد
نویسندگان: احمد ایمانی()، مهرداد فرهنگی()، راضیه یزدان پرست()، مجید بختیاری()، ظهیر شکوه سلجوقی()، باقر مجازی امیری().
منبع: مجله علمی شیلات ایران (فارسی) تابستان 1388; 18(2):1-12. (انتشار توسط sid.ir)

خلاصه مقاله:
در این تحقیق شاخصهای مختلف نظیر کارآیی رشد، کارآیی تغذیه و تغییرات ترکیب لاشه جهت بررسی مکانیسم احتمالی جبران عقب افتادگی رشد در ماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن متوسط 44.01±0.19 (± انحراف استاندارد) گرم و در شرایط آزمایشگاهی کاملا کنترل شده مورد مطالعه قرار گرفت. این مطالعه به مدت 8 هفته بطول انجامید و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار اجرا شد و یک گروه کنترل (بدون دوره محرومیت غذایی) و تیمارهای با 1، 2 و 3 هفته گرسنگی را شامل می شد. سپس ماهیان از شروع هفته چهارم تا پایان آزمایش روزانه دو نوبت تا حد اشتها تغذیه شدند. در پایان دوره گرسنگی (روز (21، وزن متوسط ماهیان تیمارهای 46.9±2.74)1 گرم)،‌ 46.04±1.21)2 گرم) و 41.04±0.22)3 گرم) بطور معنی داری کمتر از ماهیان گروه کنترل 64.00±5.60) گرم) بود (P<0.05). در پایان هفته هشتم، وزن متوسط نهایی ماهیان تیمارهای 93.00±3.95)1 گرم)، 83.06±3.87)2 گرم)، 93.85±5.60)3 گرم) و گروه کنترل 82.87±9.53) گرم) تفاوت معنی داری با همدیگر نداشتند (P>0.05). از روز 21 تا 33، مصرف غذای تیمارهای 3.11±0.09)2 درصد وزن بدن در روز) و 3.13±0.14)3 درصد وزن بدن در روز) بطور معنی داری از مقادیر مصرفی گروه کنترل (1.77±0.29) و تیمار (2.60±0.081)1 بیشتر بود (P<0.05). با این حال، طی مدت مذکور ضریب تبدیل غذایی (FCR) گروههای مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری با همدیگر نداشتند (P>0.05). شاخصهای ضریب کارآیی پروتئین (PER) و ارزش تولیدی پروتئین (PPV) ماهیان با دوران محرومیت غذایی از نظر عددی بیشتر از ماهیان گروه کنترل بودند. ترکیب لاشه ماهیان در پایان دوران محرومیت غذایی تفاوت معنی داری نشان نداد (P>0.05). نتایج نشان دادند که ماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن متوسط 44.01±0.19 گرم توانایی تحمل محرومیت غذایی و جبران عقب افتادگی رشد را دارد.