ghezel ala
تماس منابع دانلود پیوندها مقالات درباره  
   
فیلم و عکس ماهیگیری ورزشی بیماریها تکثیر و پرورش زیست شناسی صفحه اول
عناوین مقالات:
با کلیک روی عنوان، متن
کامل را در سمت راست ببینید
 
 

97. رفتارهای تهاجمی به عنوان نشانگرهای احتمالی از فعالیت چشم داشت به غذا (FAA) در ماهی قزل آلای رنگین کمان
98.
سنجش سودآوری مزارع پرورش ماهی قزل آلا در ایلام و بررسی عوامل موثر بر آن
99. شاخص های تغذیه و رشد در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) طی دوره های مختلف محرومیت غذایی و غذادهی مجدد
100. شاخصهای رشد جمعیت تمام ماده تریپلوئید قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در سال اول پرورش
101. گاماروس دریای خزر (Pontogammarus maeoticus) بعنوان یک منبع کاروتنوئیدی به منظور رنگین کمان ماهیچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
102. گزارش اولین وقوع آکانتوسفالوزیس ناشی از Pomphorhynchus laevis در استخرهای پرورشی قزل آلای رنگین کمان ایران
103. مطالعه آسیب شناسی تجربی باکتری استرپتوکوکوس در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
104. مطالعه اثرات هوشبری اسانس و عصاره گل میخک در ماهی قزل آلای رنگین کمان تحت برخی شرایط کیفی آب
105. مطالعه ایمنولوژیکی بیماریهای ویروسی مشکوک به نکروز عفونی بافتهای خونساز و لوزالمعده ای ماهی قزل آلا
106. مطالعه برخی پاسخ های ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Onchorhyncus mykiss) به برخی آنتی ژن های استروپتوککوس اینیایی
107. مطالعه برخی شاخص های خون شناسی ماهیان دیپلویید و تریپلویید قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss
108. مطالعه پراکنش بیماری نکروز عفونی بافت های خونساز (IHN) در پنج استان عمده تولید کننده بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان کشور با استفاده از تکنیک های آنتی بادی درخشان به روش غیرمستقیم (IFAT) و واکنش زنجیره ای پلی مراز (nested-RT-PCR)
109. مطالعه سندرم تلفات بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در استان های تهران و لرستان
110. مطالعه مقدار بار باکتریایی و مقدار آمین های بیوژنیک قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در طول زمان نگهداری در یخ
111. مطالعه میزان پراکندگی تیپ های B ,A و E کلستریدیوم بوتولینوم در برخی از گونه های ماهیان بومی ایران (قزل آلا، سوف، سنگسر، شیر ماهی)
112. مقایسه LC50 اسانس گل میخک و MS222 در بچه ماهیان تاسماهی ایرانی، قزل آلای رنگین کمان و کپور معمولی

 
بعد ادامه فهرست قبل
تبلیغات:


101.
گاماروس دریای خزر (Pontogammarus maeoticus) بعنوان یک منبع کاروتنوئیدی به منظور رنگین کمان ماهیچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
نویسندگان: محمدرضا احمدی()، شهاب الدین صافی()، بوجونر برکنگ()، عباس گرامی()،سیدامید رعنایی سیادت()، رضا خدارحمی().
منبع: مجله علوم شیلاتی ایران (انگلیسی) 1384; 5(1):1-12. (انتشار توسط sid.ir)

خلاصه مقاله:
قرمزی رنگ گوشت ماهی قزل آلای رنگین کمان یکی از نشانه های مهم کیفی گوشت آن می باشد. دو گروه قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با وزن ابتدایی 200±10 گرم با غذاهایی که مواد افزودنی نداشتند (شاهد) و یا 0.5، 2 و 4 درصد گاماروس دریای خزر (Pontogammarus maeoticus) را بعنوان منبع کاروتنوئیدی در اختیار داشتند برای یک دوره تغذیه ای 39 روزه مورد آزمایش واقع شدند. تفاوت معنی داری (P>0.05) در میزان رشد ویژه (SGR) و فاکتور وضعیت (CF) آنها در بین گروههای آزمایشی مشاهده نگردید. غلظت کاروتنوئید در ناحیه پشتی ماهی و همچنین در برش کیفی نروژی آنها Norwegian Quality Cut (NQC) تعیین شد.
بین متوسط میزان کاروتنوئید NQC در هر آزمایش و نوع غذای دریافت شده توام با گاماروس رابطه بالایی وجود داشت (R2=0.99; P<0.01). در حالی که رابطه کمتری بین مجموع کاروتنوئید در بخش پشتی ماهی و سطح دریافت گاماروس بچشم می خورد (R2=0.80; P=0.10). غلظت کل کاروتنوئید بطور بارز (P<0.05) در نرها بیشتر (4.26±0.39 mg/kg) از میزان آن در ماهی قزل آلای رنگین کمان ماده (3.38±0.23 mg/kg) بود. در نهایت می توان ابزار داشت که افزودن گاماروس دریای خزر به میزان 2 تا 4 درصد در غذای ماهی می تواند بطور مشخص بهبود رنگ گوشت ماهی قزل آلای رنگین کمان را بدنبال داشته باشد.